Er waren genoeg aanmeldingen dus het was fantastisch dat de Dauwtrapdrive door kon gaan. We hebben door alle perikelen rondom Corona al zoveel moeten missen.

Zodra de wekker afloopt, toch wel weer even het gevoel van: ‘Getsie, nu al opstaan?’ Tja, als gepensioneerde vind je het al snel ‘vroeg’, zelfs al ben je net als ik normaliter best redelijk op tijd bij de pinken. En tussen 05.45 en 06.30 zit echt niet zoveel verschil, verstandelijk geredeneerd dan..
Gelukkig begon de dag met een vrolijk zonnetje, dat hielp erg mee.

Iedereen was keurig op tijd aanwezig bij Frittella ‘t Golfje en daardoor konden we mooi op tijd, zoals gepland om 07.00 gaan stappen.

Bouwen en Els, heel vertrouwd, voorop.. Er waren enige hindernissen onderweg. We moesten kruip door, sluip door, onder een omgevallen boom door maar dat was dan meteen weer goed voor de ochtendgymnastiek.
Het pad werd toch wel wat smal en ook behoorlijk steil, maar ach, Els en Bouwen zouden dat wel zo bedacht hebben.
Maar wat stond Els nu op haar mobiel te turen? Het leek wel of het pad helemaal ophield?? Tja, zelfs met behulp van moderne technieken gaat er wel eens iets mis, gevalletje van verkeerde weggetje genomen..
Maar geen nood, vele wegen leiden naar Rome en gelukkig ook naar het strand.

Daar stond wel een knappe, frisse wind. Ondanks dat en dankzij een heerlijk zonnetje, was het heerlijk om over het strand te ‘waaien’.
Bij de koe, een paal met een koe erop, geen echte want dan moet je daar steeds achteraan hollen, bij de koe dus, zouden we omkeren. Iedereen liep dusdanig te genieten van de wandeling en het kletsen met elkaar onderweg -én er was voldoende tijd- dat we besloten om nog twee strandtenten verder te wandelen.
Daar werd op het (bijna Koninklijke) bordes een groepsfoto gemaakt door Rob, zoals altijd onze bridgefotograaf.

Toen we na deze fijne wandeling terug kwamen bij ‘t Golfje stonden de tafels gedekt op ons te wachten, met een gezellig glaasje ‘jus’ al klaargezet. Het ontbijt werd als plateservice opgediend. Er lag een reuzecroissant op, een wit bolletje, plakje ham en kaas en een lekker eitje waarvan sommigen het erg jammer vonden dat het niet meer warm was.

Voor de gezondheid wat kerstomaat en komkommer. En daarnaast voor de zoete trek ook nog een krentenbol. Een jammetje of hagelslag was eveneens voorradig.
Het totaal was een smakelijk en goed verzorgd ontbijt.
Na het ontbijt werden we naar buiten geloodst zodat de tafels voor het bridgen konden worden gedekt. Dat was helemaal niet vervelend want het zonnetje scheen heerlijk op het achterterras.

De computer werkte even niet zo mee maar dat werd met vereende krachten van Wim, Hans en Chris al snel opgelost.
De aftrap werd door Wim gegeven en we stortten ons op de alreeds door de schudmachine geschudde spellen. Ook nu zaten er weer bijzondere spellen tussen en nee, dat was niet de schuld van de machine.., die deed ook maar gewoon wat ervan verwacht werd. Het maakte het spelen juist aantrekkelijk want je kon er vele kanten mee op, wie stopte op tijd en wie bood te ver door? Dat zouden we aan het eind uit de uitslag af kunnen leiden.

Voordat Wim de uitslagen voor ging lezen vroeg hij onze gidsen Bouwen en Els om even in het voetlicht te komen staan. Hierbij vermeldde hij meteen dat het voor Bouwen de laatste keer was geweest om ‘voorop’ te lopen. Hij geeft het stokje door aan…tja hier heb ik even niet goed opgelet, want er is kennelijk al een vervanger gevonden, alleen heb ik de naam daarvan niet gehoord. Dus om diegene te ontmoeten moeten jullie gewoon volgend jaar ook weer meedoen aan deze te gekke Dauwtrapdrive.
Els en Bouwen mochten een heerlijke chocoladetablet in ontvangst nemen met daarop de woorden ‘Bedankt’ geschreven.

Zonder de winnaars tekort te willen doen.. Wie heeft deze drive gewonnen en wie heeft er verloren, ach dat is voor de winnaars heel eervol en voor de verliezers wat minder. In ieder geval heeft iedereen zijn beste beentje voorgezet en soms werd er gehuppeld en hier en daar werd er gestruikeld..De precieze uitslag staat straks op de website voor de geïnteresseerden.

In ieder geval ging iedereen blij met een roze, rood, of wit begoniaatje naar huis en sommigen hadden daar een flesje wijn bij meegekregen.

Het was een heel bijzondere drive, persoonlijk heb ik van het hele evenement enorm genoten en volgens mij hadden alle deelnemers hetzelfde gevoel.

Iedereen die zich hiervoor heeft ingezet wil ik graag bedanken.
Wilma Wageveld.

Naar vorige bladzijde

Alle foto's zijn van Wilma.